bir karabulutun
ortasından geçmek gibi.
gözyaşları geriye akıyor.
ruhun suskunluğu biter mi?
bumerangın anlamsız dönüşleri
gözyaşlarını tamamlar mı?
yalvarışlarım kendime
bekleyişlerim nereye?
her tabelanın ışığı
beni doğru yola götürmüyorken
ve ben bu yanlışları biliyorken
aydınlık hiçbir anlam taşımıyor.
bilmek acı veriyorken
aptallığı seçmek aptallık mı?
bir bakmışım karabulut
arkamda kalmış.
ve ben yeniden gülüyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder